این روزها که چشم های برخی از زنان و دخترکان جامعه ما به جای افقی دورتر به نام حفظ شئونات اخلاقی و به تبع آن عاقبت به خیری خود و دیگران، به افقی نزدیکتر، یعنی تنوع طلبی همراه با هوس و خواهش های نفسانی افتاده است، انگار حرف های شهید مطهری در ذهن تداعی می شود که در کتاب"توحید" به رشته تحریر در آمده است:

"یکی از اشتباهات بزرگ همین است که بعضی خیال می کنندکه انسان طبعا طالب تنوع است و اصلا تنوع را و اینکه از نوعی به نوع دیگر، لذت ها و محبوب هایش را عوض کند، دوست دارد، و خود تنوع مطلوب است؛ در صورتی که این طور نیست و اینکه تنوع مطلوب است؛ به این علت است که هیچ مطلوبی قدرت ندارد مطلوبیت خود را برای همیشه حفظ کند و جهتش این است که آن مطلوبْ مطلوب مجازی بشر است و مطلوب حقیقی و واقعی نیست. اگر شیئی مطلوب واقعی و حقیقی باشد، انسان از او سرد نمی شود و اگر از او سرد نشد، طالب تنوع نیست."(توحید صفحه ۵۱)

شاید جملات این شهید عزیز کمی سنگین باشد، اما چکیده این چند خط به ما می فهماند که تنوع طلبی اصولا از اینجاشروع می شود که انسان به نهایت خواسته خود نرسیده است و هر لحظه احساس می کند باید به چیز جدیدتری رو بیاورد.

انسان که تابع مد و تنوع طلبی شد هیچ گاه به سکون و یک نوع بودن راضی نیست، با هر موجی رنگ عوض می کند و تغییر می کند. این از آن جهت است که به مطلوب حقیقی خود نرسیده است و این مطلوب را در همه چیز جستجو می کند. این موضوع فقط در مورد حجاب صدق نمی کند، اصولاً سبک و شیوه زندگی را در مجموع زیر پوشش خود می گیرد.

پس در یک نتیجه گیری ساده به این نتیجه می رسیم که زنان و دختران ما نیز مانند همه نوع بشر به دنبال ایده آل و مطلوب واقعی هستند، اما در رجوع به منبعی که می تواند آنها را به این مطلوب برساند دچار اشتباه شده اند. آنها در رسیدن به مطلوب واقعی، خدا را مد نظر نداشته اند، این ادعا وقتی ثابت می شود که حرکات آنها را در قالب دین تحلیل کنیم. با رفتن به این راه اشتباه است که چیزهایی مانند ساپورت و … می شود نیاز و مطلوب آنها و اتفاقاً این را در مسیر به روز بودن، حق خود نیز می دانند.