اساس اسلام سعادت و نجات آدمی است و باورهای دینی و احکام اخلاقی و فقهی در احکام الهی مربوط به پوشش زن نیز با این فلسفه و حکمت حکیمانه صادر شده است. زن با رعایت حجاب اسلامی، به تهذیب و تزکیه نفس و ملکات نفسانی پرداخته و قرب الهی را فراهم ساخته و زمینه رشد معنوی مردان را هم در اثر حفظ نگاه فراهم می‌کند.حجاب و پوشش اسلامی و به تبع آن، حفظ نظام خانواده نیز از آن رو ارزش دارند که تأمین کننده سعادت آدمی و منشاء قرب الهی هستند.حجاب، دورى از تبرج يا خودنمايى است، زيرا تبرج رفتار جاهليت است در جوامعى كه به تمدن نرسيده اند، زنان به خودنمايى می پردازند. پس زن مسلماني كه بدون توجه به قانون الهي، خود نمايي مي‎كند عمل او تبرج جاهلي است، مثلا با آرايشهاي تند قسمتهايي از بدن خود را برهنه و آشكار كند.

قيام مردم مشهد و واقعه مسجد گوهرشاد در مقابله با كشف حجاب مصداق بارز مبارزه با منكري است كه هنوز متاسفانه آثار شوم آن در كشور وجود دارد.در واقعه مسجد گوهرشاد ماموران رضاخاني مسجد را به قتلگاه خداجويان تبديل كردند و نقطه تاريكي از خود در تاريخ به جا گذاشتند.لذا ياد و خاطره شهدا و قيام مردم مشهد بخشي از تاريخ مبارزه ملت ايران است كه بايد زنده بماند.

 آخر این درد را به کجا باید برد که در جامعه امروز هنوز مرد نماهای بی‌وجدانی پیدا می‌شوند ‏که زن را به جرم آنکه نتوانسته غذا خوب درست کند و کوکوئی که بر سر سفره آورده به ‏اصطلاح پف نداشته و درست جا نیافتده بوده، آن چنان کشیده می‌زنند که پرده گوش زن پاره ‏می‌شود و مدت‌ها از گوش او چرک می‌آید و در مورد دیگر می‌شنویم با صندلی زن را مورد ‏حمله قرار می‌دهند و استخوان کمرش را می‌شکنند، به جرم آنکه خانه را به درستی نظافت نکرده ‏است و بسیاری از به اصطلاح پدرها، برادرها و همسرها به خود اجازه می‌دهند که زن را از ‏سوادآموزی و ادامه تحصیل باز دارند و در صندوق‌خانه‌ها زندانی کنند و با وجود این ادعای ‏مسلمانی، حزب اللهی، پیروی از خط امام را نیز داشته باشند!! ‏
راستی مسئولان نظام جمهوری اسلامی در رابطه با فجایع و جنایاتی که هر روز در گوشه و ‏کنار کشور نسبت به زن روا می‌شود که یکی دو نمونه کوچک آن را در بالا یادآور شدم، چه فکر ‏کرده‌اند و چه راه حلی برای آن در نظر دارند؟ آیا مطبوعات و رسانه‌های گروهی نظام جمهوری ‏اسلامی در این زمینه مسئولیتی دارند و اصولا مسئولیتی احساس می‌کنند؟ آیا برای بالا بردن ‏رشد فکری و فرهنگی جامعه و وظایف مرد و زن در برابر یکدیگر، مطبوعات و رادیو ـ تلویزیون ‏به وظایف‌شان عمل کرده و حقایق را بازگو ساخته‌اند و حقوق زنان را مورد بررسی قرار داده و ‏تشریح کرده‌اند؟ آیا مسئولان نظام جمهوری اسلامی که مسئولیت دفاع و حمایت از مستضعفان ‏را بر دوش دارند، در رابطه با حقوق زنان که مستضعفان و مظلومان تاریخند مسئولیتی بر دوش ‏ندارند؟ و نباید در برابر مظالم و فجایع برخی مرد نماهای عقده‌ای، جانی و تبهکار از زنان بی‌پناه ‏و بی‌دفاع حمایت کنند؟ آیا در این نظام راهی و جایی برای بازگو کردن هزاران درد و رنج و ‏محرومیت زنان محروم و ستمدیده وجود دارد؟ آیا دولت‌مردان ما بر این باورند که با رفتن چند ‏زن به مجلس مشکله زن حل شده و زن به حقوق اسلامی خود دست یافته است؟ ... آیا پاسخی ‏برای این «آیاها» وجود دارد. اگر وجود دارد میلیون‌ها نفر از محرومان جامعه و مستضعفان ‏تاریخ و انسان‌هایی که انسانیت در درون آنان زنده است، آماده شنیدن آن هستند، اما در رابطه با ‏مقالات «منشی زن، سوغات غرب» و «زن و محیط کار» لازم است نکاتی خاطرنشان گردد: ‏

 ایران زن ندارد! خانم ها باید با کلمات و موضوعات  پر خطر و نامشروعی  دست و پنجه نرم کنند

" برای نابودی ایران باید در خصوص کلمه ی مقدسی به نام خانواده هزینه کرد و من قصد دارم تا موضوع مادر را در دستور کار خود قرار دهم و در ایران مادر خانواده همه چیز را مدیریت می کند و اگر مادر را به لجن بکشیم تمام این جامعه به لجن کشیده خواهد شد.