2-2) سوره نور

«وقل للـمؤمنات یغضضن من ابصـارهن و یحفظن فروجهن و لایبدین زینتهن الا ما ظهرمنهـا ولیضربن بخمرهن علی جیوبهن و لایبدین زینتهن الا لبعولتهن او ابائهن او... » (نور، 31) (ای محمد به زنان گرونده بگو تا دیده‌های خویش را از دیدن مردان بیگانه فرو بندند و فرج‌های خویش را نگاه دارند و جای‌های آرایش خویش را بر بیگانه ننمایند؛ مگر آن‌چه ظاهر است، مانند: روی‌ها و کف‌ها همچنین کرانه‌های معجرهای خویش بر جیب‌های خویش بیفکند، یعنی بر سینه‌ها و برهای خویش و جای‌های زینت ظاهر و باطن خویش را نمایان نکنند، مگر بر شویان یا پدران یا پسران شویان یا برادران یا کنیزکان خویش یا خادمان خواجه که ایشان را به هیچ زنی رغبتی نیست یا طفلانی که از عورت‌های زنان آگاهی ندارند و اندیشه آن در دل نیارند و پاهای خویش بر زمین نزنند تا خلخال‌شان آشکار نگردد و توبه کنید و به خدای تعالی باز گردید تا در دو جهان رستگار شوید (نسقی، 1367: ج 2، ص 666). مناسب است در ابتدا معنای لغوی و اصطلاحی برخی از واژه‌های آیه بیان شود

 چکیده: یکی از احکام ثابت اسلام که همه مذاهب اسلامی بر آن اتفاق دارند. دستور رعایت حجاب برای بانوان است و از آن جا که بخش قابل توجهی از جهان اسلام را اهل تسنن، تشکیل می‌دهند، این مسأله در تمام جهان اسلام مطرح است، در این نوشتار دیدگاه مفسران و فقهای اهل تسنن در زمینه اصل لزوم پوشش و محدوده آن با توجه به آیات، روایات و استنباط‌های فقها مورد بررسی قرار گرفته و دلایل و مبانی آن مطرح شده است و در ادامه به این سؤال پاسخ داده شده که از منظر فقهای اهل تسنن آیا نظام اسلامی و حکومت مشروع دینی در زمینه حجاب و پدیده بی‌حجابی مسئولیت دارد؟ دلایل و راهکارهایی که بر بستر فقه در این زمینه می‌توان فرض نمود، نیز مورد بررسی قرار گرفته است، از دلایل مهم این مسأله می‌توان به «تعزیر گناهکار»، «امر به معروف و نهی از منکر» و «حفظ شعائر مسلمان‌ها»، اشاره نمود.