در دوره ی دانشجویی ام، چند سالی تهران بودم، دو سال اول را در یک خوابگاه خصوصی اسکان داشتم، محیطِ جالبی نداشت، ولی نسبت به خوابگاه های خصوصی دیگر بهتر بود. با اینکه دختر ساده ای بودم و آرایش نمی کردم، به مرور جو آنجا روی من هم تأثیر گذاشت. در مقابل آن همه دخترهای رنگارنگ و ظاهراً خوشگل، احساس کمبود می کردم. وقتی از خوابگاه بیرون می آمدم، بدون روژلب احساس می کردم یک چیزی روی صورتم کم است، ابتدا کم رنگ می زدم، اما بعدها پر رنگ شد! مانتوهایم ، از زیر زانو تبدیل به روی زانو شدن و به مرور زمان، کمی تنگ تر شدند.